Orda Bir Koy Var Uzakta... / Adiyaman - Kahta

Veeee son duragimiz Canimin Içi´nin memleketi olan Adiyaman- Kahta.

Ataturk baraji uzerinden yapilan feribot seferi ile geçtik Adiyaman´a.

Hem Adiyaman´a, hem Kahta´ya hem de Kahta´nin koylerine gittik. 

Esim ve arkasinda da dogdugu koy.

Tabi boyle olunca bana da, Canimin Içi´nin dogdugu, çocuklugunun geçtigi yerleri gorme, yore halkini ve koyde yasayan akrabalarini gorup tanima firsati dogdu. Esim neredeyse 30 yil sonra ilk kez geldiginden, 

hem onun hem de sevgili gorumcem Aysel´cim için de oldukca nostaljik bir seyahat oldu.

Cunku heryerde çocukluklarina ait izler ariyorlardi dogal olarak.

- aa ben bu odada uyuyordum.

- ben buradan dusmustum.

- bu çesmeden su tasirdik.

Benim içinde onlarla birlikde keyifli bir zamana yolculuk oldu cidden. 

Misafirperverlik de burada da sinir yoktu. Guleryuz, ikramlar hersey çok guzeldi.

Kabul etmek istemesekde bizim için koç bile kesildi.

Ayrica beni yaraticiliklari ile de kendilerine hayran biraktilar gerçekten. Bakin bu antenin bagli oldugu demire bir de musluk takmislar  mesela.

Radyolarda yoresel tabiki;

Düz dara yar düzdara
Yar zülüfün düz dara
Doksan dokuz yarem var
Sen açtırdın yüz yara 

Oy aman aman aman
Burası  Adıyaman

Alem düşman kesilir
Seni gördüğüm zaman...

Canimin Içi´nin ilk okula ilk basladiginda çok kisa bir sure gittigi okulu,

ve daha sonra devam ettigi yatili okulu.

Rahmetli kayinpederimi saygi ve sukranla andim orada bir kez daha. Içinde bulunduklari koy sartlarina ragmen, çocuklarini okutup hayirli ve faydali bireyler yetistirebilmek için elinden geleni yapmis. Burda dogdular, burayla yetinsinler dememis.  Simdi  masallah hepsinin mutlu yuvalari var, hepsi namuslu ve durust bir sekilde çalisip ekmegini kazaniyor.

Bu fotograftaki 5 kisi de, Canimin Içi´nin,  yukaridaki okulda birlikde okudugu ve 30 yil sonra ilk kez bir araya geldigi arkadaslari.  Ikisi ogretmen olmus, diger ikisi kendi dukkanlarini açmis isletiyorlar. Belediye baskani olan arkadasini da makaminda ziyaret ettik. 

Ben nohut´u ilk kez orada dalinda gordum. Ve yore halki bunu bu sekilde çerez olarak bile yiyor.

Gungor hanim, Gungor hanim oturmaya mi geldiniz hadi koyun sagmaya :-)

Sagabildim mi diye merak ediyorsaniz soyliyeyim:  Ben de kaçar mi beee :-))

Çok ilginç bir adetle karsilastim. Koyde dugun, dernek vesaire varsa davetiyelerle birlikte bir de hediye dagitiyorlar. Davetiye verilecek evin hanimina hediye verilecekse eteklik kumas, erkegine verileckse gomlek hediye ediyorlarmis.

Karincalarin kis hazirligina bakarmisiniz. Tasidiklari parçalar kendilerinden buyuk.

Bu koy kahvaltisi ve,

karpuz tarlasi,

Salatalik bahçesi

ve meyve bahçesi de Canimin Içinin sohbetine doyum olmayan dayisina ait.

Iste boyle…

Orda bir köy var uzakta
O köy bizim köyümüzdür
Gezmesek de tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür...............

Tatilimize renk, guzellik ve anlam katan tum dost ve akrabalarimiza yurekden tesekkur ediyor, selamlarimizi 

sevgilerimizi gonderiyorum....

Gungor Ekinci Saglik

Fotograflari mutlaka uzerlerine tiklayarak buyutun derim. Keyifli seyirler...