Ferhat ile Sirin :-)
Geçen hafta sonu Zaragoza´ya
çok yakin bir sehir olan Teruel´e gittik. Çunku 14 Subat sevgililer gununun oldugu
hafta, bu sehirde adina Fiesta Medieval denilen bir festival oluyor. Aslinda
anlami itibari ile Teruel Aşıklari da denilebilir. Çunku burada da Ferhat ile
Sirin, Kerem ile Asli gibi imkansiz bir ask yasanmis. Bu ask oykulesmis ve
yuzyillardir Teruel´de kutlanmaya baslanmis.
Teruel çok buyuk bir sehir degil ama çok tarihi bir sehir. Modern tek bir yapi gormedim diyebilirim.
Bu tarihi sehrin içinde, bir de insanlarin festival suresince tarihi kostumlerle dolastigini soylersem, nasil bir uç gun geçirdigimizi siz dusunun artik.
Sokak isimlerinin levhalari bu sekilde.
Turistler sayesinde sehrin nufusu neredeyse ikiye katlanmisti. Bazen adim atmakda zorlaniyorduk.
Kendimi adeta bir filmin içinde gibi hissettim. Hersey çok
ilginçti.
Bizi buraya arkadasimiz Raquel ( ortadaki) davet etti. Bize haftanin anlaminida kisaca anlatip, sizde kendi ulkenizin efsane asklarini orta oyunu olarak sergileyebilirsiniz dedi. Bu arkadaslarimizin uçu de aslinda Ispanyol. Istanbul da Ispanyolca ogretmenligi yapiyorlar. Ve onlarda festivale bizim ulkemizin kiyafetleri ile katilmayi tercih etmislerdi.
Boyle olunca, Canimin Içi ile bende hadi biz de Ferhat ile Sirin olalim dedik.
Ben canlandirabilecegimiz sekilde kisa bir Ferhat ile Sirin metni hazirladim. Fakat 1. Gun biz kostumlerimizi giydik fakat oyun için bize sira gelmedi.
2. gun de bize oynamamiz teklif edildi ama kostumlerimiz yanimizda degildi. Onun için hikayeyi canlandirmak nasip olmadi, sozle anlattik bizde.
Teruel asiklarinin isimleri ise
Diego ve Isabel. Onlarin asklarina Las Bodas De Isabel De Segura deniliyor.
1217 yilinda yasamislar.
Bu iki genç, çocukluklarinindan
itibaren birbirlerine tutku ile
asiktirlar. Ama bu imkansiz bir asktir. Çunku mevzu yuzyillardir degismeyen
ayni mevzudur ; zengiz kiz, fakir oglan.
Isabel'in ailesi dönemin en zengin
ve soylu ailelerinden biridir. Bu yüzden
Isabel´in ailesi iki gencin evlenmesine izin vermemektedir. Isabel´in babasi Diego´nun savasa gidip 5 yil boyunca donmemesini ve para
kazanip tam 5 yil sonra donmesini ister. Diego bunu Kabul eder. Giderken Isabel
ona 5 yil boyunca kimse ile evlenmeyecegi ve hiç kimseyi opmeyecegi konusunda soz verir . Diago atina atlayip savasa gider.
Aradan 5 yil geçer. Diego
Teruel´e doner.
Ve dondugu gun ogrenirki Isabel´e, kendisinin oldugu soylenmis.
Ve Isabel bir gun once baska bir asilzade ile evlendirilmistir.
Diego ask acisi ile bagirir,
haykirir, olamaz, beni bekleyecekti, ilk opucugunu bana verecekti der. Askinin acisina dayanamaz, yere yigilir
ve olur.
Isabel ertesi gün Diego'nun cenaze toreninde yikilmis, perisan bir vaziyette gelir.
Diego´ ya yasarken veremedigi ilk opucugu simdi vermek istemektedir.
Ama evlidir ve bunu yapmasi dogru degildir.
Yine de sevdigi adama
kavuşamamis olmanin acisi ile masum öpücüğünu butun aski ile Diego'nun dudaklarina birakir. Ve bu öpücükten sonra, Isabel de olur ve Diego'nun üzerine yığılır.
Artik ikiside sonsuzlugu gitmistir.
Bunun uzerine butun Teruel halki, asiklarin aileleri ve Isabel´in bir gunluk kocasi kahrolur. Perisan koca, halkin onunde dokunakli, yurek yakan bir konusma yapar. “ O hiç benim olmadi, hep Diego´yu sevdi, onlari yanyana gomun” der.
Ve bu iki asik oldukden sonra kavusabilmis
olmalari umidi ile yanyana gomulur.
Sehir merkezinin bir kaç yerine
yuksekçe platformlar yapilmisti. Iste butun bu hikaye, kisa gosteriler seklinde
bu platformlarin uzerinde kulaklikli mikrofonlarla canlandirildi. Ornegin bir gun bir sokakda 10 dakikalik
gosteri ile Diego savasa gitti. Diger gun baska bir gosteri ile savasdan geldi
ve Isabel´in evlendigini ogrendi. Ve son gunde son gosteri olarak aci son
yasandi. Yukaridaki fotografda sag alt kosede platform var. Karsidaki binalarin camlarindada insanlari gormektesiniz. Iste o insanlar bile o sirada oyuna dahildi.
Hersey olaganustu, çok gerekçi ve çok duygusaldi. Tabutlari bile
gosyaslari içinde bu kalabaligin arasindan tasidilar.
VE ASAGIDAKI FOTOGRAFLARDA SIZLERE ORTAMI DAHA IYI ANLATABILMEK IÇIN ÇEKTIGIM DIGER FOTOGRAFLARDAN BAZILARI.
Heryere çadirlar kurulmustu. Isteyenler festivalden once bu çadirlardan birine dahil olup odemesini yapiyor.
Sonra bu çadirlarda pisen yemeklerden yiyebiliyordu. Bizde yukaridaki fotografdaki çadira dahil olduk.
Her çadirin bunlar gibi,
kazanlari, tencereleri, izgaralari var.
Normalde geleneksel olarak domuz pisiriyorlar. Bende kendi kendime diger seylerden yerim diye dusunmustum. Ama o kadar nazik ve iyi niyetli insanlar ki, biz hiçbirsey demedigimiz halde,
sirf bizim için geleneklerini degistirip normal et pisirdiler.
Hiç kimse bir oyun için gorevli degil.
Usenmemisler, hem kendileri hazirlanip,
hem de çocuklarini hazrilamislar.
Gunlerce sokaklarda bu sekilde dolastilar.
Aslinda bu onlarin yuzyillardir suregelen bir adeti.
Bu festival surecini tatil olarak gorup baska yerlere gitmek yerine, adetlerine sahip çikmalari çok sahane bence.
Yaban domuzu ile dolasan bir koylu
Ara sokaklar
Farkli açilardan Teruel
Raquel´in annesinin evinde bir ogle yemegi
Burada boga gosterisi yapiliyordu, fakat bogayi bir turlu goruntuleyemedim.
Alttaki ve ustteki fotograflarda ise boga bizi goruntuleyecekti neredeyse :-)
Nasil korktum, nasil kostum anlatamam. Çok komikti halimiz :-)
Kebab ustasi olur da domuz ustasi olmaz mi?
Çiçekden taç seçerken. Farkli renkte bir taç aldim ama.
Krepçi.
Ferhat´im egleniyor :-)
Bizim çadirdaki yakin arkadaslarimiz. Sol dan saga; en soldaki arkadasin ismini malesef hatirlayamiyorum suan, Jose, Lutfi, Elena, Canimin Içi, ben, Luz, Raquel ve Juan.
Hava sicakligi gunduz iyi sayilirdi ama aksamlari -2 ´yi buluyordu. Onun için biraz usuduk, biraz yorulduk ama gerçekten degdi. Çok sahane 2 gece 3 gun oldu bizim için. Yeni bir sehir, yeni dostlar, yeni bir kultur kesfettik.
Teruel´den bu kadar. Bakalim sirada neresi var.
Fotograflari uzerlerine tiklayarak buyutebilirsiniz.
Sevgilerimle,
Gungor Ekinci Saglik