Bugun okulum tatildi. Sabah sinif arkadaslarimdan Ayoko ile telefonlasip kahve içmek için randevulastik. Kendisi Japonya´li ve uç aydir burada yasiyor. O Japon, ben Turk, ortak dil Ispanyolca. Ispanyolca da anlasamazsak hemen
sozluklerimize sarildik. Çok komiktik
çunku bazen Turkçeden Ispanyolca´ya çevirdigimiz kelimeleri sonra da Japonca´ya çevirmemiz
gerekti. Ailelerimizden, ulkelerimizden, kulturlerimizden bahsettik
birbirimize.
Mesela ogrendigimde çok
sasirdigim iki seyi paylasmak istiyorum sizlerle de.
Japonya da yetiskinler “ hayir” demezlermis. Hayir kelimesini yalnizca çocuklar
kullanirmis. Yetiskinler nezaketsizlik
olmasin diye dolayli yollardan hayir derlermis. Ornegin, uzgunum, malesef,
imkansiz gibi sozcukler kullanirlarmis hayir demek için.
Ayrica kahvalti kulturleri de bizden oldukca farkli. Gençler
ekmek, yumurta ve kahve ile kahvalti yaparlarmis. Ama genelde kahvalti
kulturleri haslanmis pirinç, soya çorbasi ve balikmis.
Ayako gerçekten çok tatli çok samimi bir insan, birlikte çok keyifli bir
sabah geçirdik.
Tesekkurler Ayako
Hatta Japonca nasil yaziliyor bilmiyorum ama okunusu ile birde onun dilinde yazmak istiyorum.
Arigato Ayako :-)
Herkese sevgilerimle,
Gungor Ekinci Saglik
5 yorum:
Benim.^^ Teşekkürler
dilin ne önemi var.. gönüller bir olsun... dermiiiişşiiiim :)
Aynen öyle kardesim, sevgiler.
İşaret dili, vücut dili, gönül dili oldukca anlaşmamak mümkünmü?
Sevgiler canım.
Kesinlikle çok haklisiniz sevginin ruhu. sevgilerimle.
Yorum Gönder