ASKOLSUN KURUFASULYE VE BAKLAVA AGLATTINIZ BENI

Buraya geldim geleli, pisirdigim hiçbir yemek lezzetli olmuyor.
Ya çok pisiriyorum ya az, ya yagli oluyor ya tuzsuz. Mutlaka bir eksigi oluyor, kivamini tutturamiyorum yani hiç.

Canimin içi esim de okadar nazik ki; yok yok diyor, sen guzel yapmissin da kiymasi lezzet vermemis. Emege oyle saygisi var ki, ne pisirsem yiyor sagolsun.

Buranin yemeklerine çok fazla alistigim soylenemez. Bazilarinin lezzetini begeniyorum gerçi ama, bana daha çok atistirmalik gibi geliyorlar. Doyup doymadigimi anlayamiyorum bile.

Esim restaurant sektorunde oldugu için çok iyi analiyor yemekden ve harika yemekler yapiyor cidden. Anneme, sen unu, suyu, tuzu karistirsan harikalar yaratirsin derdim, Canimin içi de aynen oyle iste. Elini neye degse lezzet katiyor.

Sebzeleri tencereye koydugumuz zaman bile, sanki o koydugunda sebzeler seviniyorlar, oh oh yine çok guzel pisicez diye. Benim elime aldigim sebzelerde; Alllaaaah yine o istanbuldan gelen kiz pisiricek bizi yandik yandik diyorlardir eminim.

Geçen hafta oyle olaylar yasadim ki yazmadan geçemedim.

Baktim Canimin içi kurufasulye pisiriyor.
Daha tencerenin kapagini kaldirdigimda, içeriye yayilan kokudan anlamistim bunun da herzaman ki gibi çok lezzetli olacagini. Yemegi servis yaptik, masaya oturduk.
Daha birinci kasigi agzima goturmemle aglamaya baslamam bir oldu.

Geldigimden beri yemekli davetlere katildik, disarida yedik, Canimin içinin enfes lezzetlerinden yedik. Ama hiç birinde bu denli çarpilip dagildimi hatirlamiyoum.

Fasulyenin buharindan yayilan koku, sanki ben Anadoluyum diyerek dolasiyordu salonun içinde. Ve agzimin içindeki essiz lezzet te , bana annenin eli degdi diyordu sanki.
Kurufasulye yerken duygulanip aglayacagim hiç aklima gelmezdi valla. Hayatimda yedigim en lezzetli kurufasulyeydi, hem karnim hem ruhum doydu.



Geçen gun de bizim dukkandan baklava yiyecegim tutmaz mi?

Baklava yapan ustarin Turk oldugunu biliyordum. Esim baska bir yerden kutu kutu getirtiyor baklavalari. Ama burada bu kadarinin yapilabilecegi aklimin ucundan bile geçmezdi. Daha ilk isirista burnum sizlamaya basladi ve gozlerimin dolmasina engel olamadim. Agzimdaki lokmayi hemen yutmadim bile. Gozlerimi kapadim, damagimla dilimin arasinda beklettim once biraz. Sanki Istanbul da bogaza karsi durmusum da kokulu çayimin yaninda yiyormusum baklavami gibi hissettim kendimi.

Bir de Canimin içinin geçen gunku kahvaltiya getirdigi kiraz reçeli vardi ki anlatamam. Sanki bizim kiraz agacimizin reçeli.

Iyi ki hepsi farkli gunlerde yasandi. Yoksa dusundenize halimi.
Kahvaltida reçeli gor agla,
Oglen kurufasulyeyi gor agla,
Aksam baklavayi gor agla...

Burada Canimin içinin yaninda olmakdan son derece mutluyum ve hersey de yolunda çok sukur. Ama yine de bir tabak kurufasulye nemlendiriyor gozlerimi iste.
Amaaaaan, ben de delimiyim neyim.... :-)))
Herkese yurekden selam ve sevgilerimle...
Gungor Ekinci Saglik