Sen üzerinde nice şafakların söktüğü
Sevgi denizlerine akan büyük nehir.
Sen biraz ışık, biraz tılsım, biraz büyü
Sen yıllardır yazıp bitiremediğim şiir.
Durmadan bir gül açar ellerinde pembe
Sen nefes alışı en bakir güzelliğin.
Gözlerin midir parlayan gökyüzünde
Bir güneş doğarcasına geceleyin?
Ne zaman seni düşünsem yaşamak güzel
Bir bahar bahçesi olur güz bahçeleri.
En karanlıklarda bile uzanır bir el
Kendiliğinden açar sabaha perdeleri.
Sen varsan dallarda kuşlar memnun
Tüm çiçeklerin rengi değişik, kokusu başka
Öylesine gerçek ki var olduğun
Çarpar güzelliğin kıyılarıma dalga dalga.
Tutsam ellerini içim ürperir hazdan
Başım döner gözlerin gözlerime değse.
Kalan tek hatıradır gülüşün bir yazdan
Yokluğun da odur senin, ölmek neyse.
Sen bastığın yerde çiçeklerin büyüdüğü
Her zaman en güzel, her yerde eşsiz
Sen yaprak, sen köpük, sen kuştüyü
Sen sevgi nehirlerimin aktığı büyük deniz.
ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN
4 yorum:
Ne güzel bir şiirdir bu, sevgiler Güngör'cüm:))
Sevgili Hayat İzlerim,
beğendiğinize sevindim.
Bu şiir benim için çok özel. Yarın ben de denize kavuşan nehir olucam. Çünkü yarın Canımın İçi geliyor. Çok mutluyum gerçekden.
Kocaman sevgilerimi gönderiyorum.
Güngör' cüm seni uzun zamandır görmeyince merak ettim. Umarım seni buradan uzaklaştıran mutlu olaylardır. Aksi durumda da umarım
önemli sağlık sorunların(ız) yoktur. Diğer sorunların hepsi çözülür. Bunu en çok o cesur ve pozitif halinle sen bilirsin.:) Öpüyorum ve bir uğrasan bloguna diyorum.
Sevgili Asuman hanım, ilginizin için çok teşekkür ederim. Sanki içinize doğmuş mutlu bir şeyler olduğu. Şimdi öğreneceksiniz:)) sevgiler.
Yorum Gönder