Olum acisi çok tuhaf ve derin bir duyguymus baba. Hayat son derece buyuk bir eksiklige ragmen devam ediyormus. Kardeslerimle ve annemle seni anmadan geçirdigimiz bir gun bile yok. Ozleminin buyuklugu tarifsiz. Guya belli etmemeye ve birbirimize destek olmaya çalisiyoruz ama sensizlik çok zor be babam.
Ben evlenip buraya geldigimde her uçak gordugumde “ uçak anneme
babama selam soyle” deyip el sallardim. Sonra çocuklar olunca “ uçak Fatos yaya´ya
selam soyle, Eyip dede´ye selam soyle “ demeye baslamistik. Hala ayni sekilde devam ediyoruz canim babam,
çunku senin sevgin hep bizimle.
Bazen telefon numarana bakiyorum sanki arayacakmisim gibi. O
kadar isterdimki bir kere daha seninle konusabilmeyi. Annemi aradigimda profil
fotografinda seni gorunce sanki sen açacakmissin telefonu gibi geliyor bazen…
Mevlana demis ya "İyi ki geçiyor zaman, ya acının en derinime işlediği bir anda donsaydı" diye. Gerçekten tam da oyle bir zamandan geçiyoruz. Zaman her seyin ilaci. Hayat devam ediyor burada baba. Geride kalanlar yiyip içmeye, gulmeye aglamaya, dusmeye kalkmaya devam ediyoruz. Aslinda her sey biraktigin gibi.
Tek fark hasretinle yaniyor
gonlumuz...
Gurbenin hasretiyle, olumun hasreti çok farkliymis baba. Bu
dunyada bir daha kavusamayacagimizi bilmek çok uzucu. Insallah cennette
kavusuruz can babam.
Cennette olduguna inaniyoruz. Canan ruyasinda gormus seni. “ Ben size bizim
cennetteki yiyeceklerden getireyim , burada çok guzel farkli farkli yiyecekler
var “demissin. Içimize ferahlik vermek
için galiba yerini bildirdin ruyayla.
Rabbim kabir rahatligi versin ve seni çok sevsin canim
babam.
Buyuk bir ozlemle…Kizin…Gungor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder