Emirhan'ım ve tatlı arkadaşı Ada.Gönül isterdi ki, çocuklarımızın bayramını kutlarken aklımıza onlarla ilgili sadece güzel şeyler gelsin. Ama ne yazık ki, hayat dünyanın her yerinde çocuklar için bayram değil.
Bugün canım yeğenim Emirhan'ımın yuvasıda, 23 Nisan gösterisi hazırlamıştı.
Yeğenimi ve arkadaşlarını duygulanarak alkışlarken, onlar kadar şanslı olamayan arkadaşları geldi aklıma.
Yurdumuzun hatta dünyanın bir yerlerinde;
Sözlü ve fiziksel şiddete uğrayan arkadaşları,
cinsel tacize uğrayan arkadaşları,
çocuk olmadan kadın olmak zorunda kalan arkadaşları,
babaları tarafından, adına evlendirme denilerek, dedeleri yaşındaki adama başlık parası ile satılan arkadaşları,
elleri kalem defter tutması gerektiği yaşta, boyacı sandığı ile tanışan arkadaşları...
Yaşıyorsak hala umut vardır ama değil mi?
Güzel günlerin yakın olduğunu umut ederek, dünya da tek ve ilk olan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk bayramımızı içtenlikle kutluyorum.
Sevgilerimle, Güngör Ekinci
Bir 23 Nisan gösteresinde Diyarbakır folklor ekindeki ben.
2 yorum:
Çok güzel bir yazı görünen güzellikler arasında iç acısı gerçekler. Umarım her gün bayram olsun onlara.
Bloğuma hoş geldiniz sevgili Buğday tanesi. Temenninize amin diyorum. Gülmeyen çocuk kalmasın.sevgiler.
Yorum Gönder